نامه شماره 43

هیچ دردی آروم نمی گیره  ، این مائیم که یاد میگیریم چطور کنار بیایم و تحمل کنیم ، هیچ عشقی رو طاقچه عادت نمیمونه این مائیم که یاد میگیریم چطور بی اون زندگی کنیم ، ممکنه دلی از رسوائی عشق نترسه اما از همرنگ شدن با جماعت بی عشق قطعا می ترسه... کنار نرمه نامه شماره 43...

دلخوشم با غزلی تازه همینم کافیست 

تو مراباز رساندی به یقینم کافیست 

قانعم بیشتر از این چه بخواهم از تو 

گاه گاهی که کنارت بنشینم کافیست 

من همینقدر که باحال و هوایت گه گاه 

برگی از باغچه شعر بچینم کافیست ...

نامه شماره 43...

همه ما آدما تو زندگیمون یه بی معرفت داریم که از دوست داشتنی ترین آدمای روزگارمونه ... بوسیدمش گذاشتمش رو طاقچهٔ عادت ؛ همونی رو که واسه کنارش بودن تو گرگ و میش زندگی ؛ دلمو زده بودم به دریایِ سرنوشت ؛ یاد گرفتم قوی باشم ؛ نترسم ؛ بایستم ؛ بمونم و بجن نامه شماره 43...